Աշխարհագրության դերը

Աշխարհագրության գլխավոր խնդիրներն են

ա) առավելագույն խորությամբ ուսումնասիրել և ճանաչել մադու շրջակա միջավայրի

ինքնազարգացման և ինքնակառավարման սահմանները, որպեսզի մարդու տնտեսական

գործունեությունը կազմակերպվի այնպես, որ երբեք չխախտվեն այդ սահմանները և շրջակա

միջավայրը պահպանվի այնպիսի վիճակում, որը հնարավորություն կընձեռի մարդկությանը

մշտապես ապահովել անհրաժեշտ բնական ռեսուրսներով,

բ) խորը ուսումնասիրել բնակչության և տնտեսության տեղաբաշխումը և ապա` գնահատել,

այսինքն` որոշել, թե այդ տեղաբաշխումն ինչքանո՞վ է ճիշտ և ինչքանո՞վ է նպաստում երկրի

հասարակական զարգացմանը: Այդ գնահատման համար օգտագործվող չափորոշիչը

տնտեսության տեղաբաշխման արդյունավետությունն է, որն արտահայտում է, թե որքա՞ն

նյութեր, էներգիա, աշխատաժամանակ և դրամ է ծախսվել և դրա դիմաց ի՞նչ արդյունք է

ստացվել,

գ) կանխատեսել բնության վրա մարդու գործունեության ազդեցության բոլոր հնարավոր

հետևանքները: Այս խնդիրն առավել կարևորվեց այն պատճառով, որ բնության վրա անխոհեմ

ազդեցության հետևանքով Երկրագնդի տարբեր մասերում առաջացան բազմաթիվ

բացասական երևույթներ: Դրանցից են, օրինակ` Սևանա և Արալյան լճերի ջրի մակարդակների

իջեցումն ու դրա հետևանքով առաջացած էկոլոգիական ծանր իրավիճակը կամ էլ` Աֆրիկայի

անապատային տարածքի ընդարձակումը սավաննաների տարածքի հաշվին:

Աշխարհագրությունը կապված է պատմության հետ: Իմանալավ պատմական այս կամ այն վայրի մասին կարող ենք իմանալ դրա աշխարհագրակա դիրքի և մի շարք առանձնահատկությունների մասին:

Աշխարհագրությունը փորձում է գտնել այն հարցի պատասխանը,

թե որտեղ  կազմակերպել տնտեսական գործունեությունը այս կամ այն վայրում , որ դրա շնորհիվ ստացվի մեծ օգուտ :

 Բնական Զոնաները 

Աշխարհագրական գոտիների սահմաններում առանձնացնում են բնական զոնաները:

Կլիմայական պայմանների  բազմազանության պատճառով, բուսական և կենդանական աշխարհը, հողային ծածկույթը ստանում են զոնայական բաշխում:

Տունդրայի զոնա

Տարածվում է միայն հյուսիսային կիսագնդում և ընդգրկում է Հյուսիսային Ամերիկայի և Եվրասիայի հյուսիային շրջանները և նրան հարող կղզիները: Կլիման մերձարկտիկական է, ամռանը թափանցում են բարեխառն, իսկ ձմռանը՝ արկտիկական օդային զանգվածները: Ամառը կարճ է ու զով, ձմեռը՝ երկարատև ու ցուրտ, սառնամանիքային, սակավաձյուն:

Տունդրայի բնորոշ առանձնահատկությունը հողի բազմամյա սառածությունն է, որն ամռանը մակերեսից բարակ շերտով հալվում է: Այն կոչվում է գործունյա  շերտ: Հողի սառածության և փոքր գոլորշացման պատճառով, ձևավորվում են ճահճային, տորֆաճահճային, տունդրագլեյան հողեր:

Բուսականությունը աղքատ է, տարածվում են մամուռները, քարաքոսները, իսկ  անտառատունդրայում որտեղ գործունյա շերտի հզորությունը հասնում է 1-1.5 մետրի աչում են գաճաճ(կարճահասակ) ծառեր:

Կենդանական աշխարհը հարմարվել է դաժան պայամաններին, տարածված են բևեռային տեսակները : Ամռանը ծովափնյա ժայռոտ կղզիներում առաջանում են թռչնաշուկաներ, քանի որ կերն առատ է, իսկ կլիման՝ զով:

Տունդրայի զոննայում մարդու հիմնական զբաղմունքը ձկնորսությունն է ու եղջերվապահությունը: